Echografisch onderzoek versus röntgenonderzoek
Veel Podozorgers maken gebruik van echografie om voetklachten in kaart te brengen. Maar waarom wordt er nu juist gebruik gemaakt van echografie?
Verschil in medische beeldvorming
Echografie is een veilige methode om in het lichaam te kunnen kijken, omdat er geen röntgenstraling voor nodig is. Beeldvorming met echo gebeurt met geluidsgolven. De meeste mensen kennen wel een ‘echo van een baby voor de geboorte’. Een echo is laagdrempelig, veilig en minder kostbaar. Wist u dat het maken van een MRI in het ziekenhuis de gemeenschap zo’n 460-660 euro kost? Wist u dat voor het maken van 1 CT-scan er net zoveel röntgenstraling door uw lichaam gaat als voor het maken van 1000 röntgenfoto’s?
Echografie geeft belangrijke informatie
Onderzoek met röntgen is met name geschikt om botten en gewrichten ten opzichte van elkaar in beeld te brengen en minder geschikt om de zachte weefsels gedetailleerd in beeld te krijgen. In tegenstelling tot röntgenonderzoek is het echografisch onderzoek juist bijzonder geschikt om de zachte weefsels in beeld te brengen. Met echografie kunnen zachte weefsels als spieren, pezen, bloedvaten en zenuwen beoordeeld worden en kan er niet ‘in de botten’ gekeken worden zoals met röntgen wel kan.
Maar er kan wel gekeken worden naar botoppervlakken en gewrichten. Een belangrijk voordeel van echografie is dat er ‘dynamisch’ onderzocht kan worden. Dat betekent dat het lichaamsdeel onderzocht kan worden terwijl bijvoorbeeld een gewricht bewogen wordt of als een spier aangespannen wordt.
Doordat echografisch onderzoek informatie geeft over alle zachte weefsels en wat er gebeurt tijdens bewegingen is het bijzonder geschikt voor voetklachten, omdat de oorzaak van voetklachten vaak ligt in het zachte weefsel en niet in het bot. Zachte weefsels die voetklachten kunnen veroorzaken zijn de peesplaat, ontstoken of beschadigde vetkussens, beknelde zenuwen, problemen met pezen, opgezwollen slijmbeurzen, ruwe gewrichtsranden, bloedvaten met verstoppingen of verwijding, vochtophopingen, splinters en littekens, gevolgen van operaties en ziektes, vergroeiingen maar ook anatomische variaties die voetklachten kunnen veroorzaken, dus afwijkingen die vanaf de geboorte al aanwezig waren.
En dat hielspoor dan?
Onderzoekers zijn er achter gekomen dat een op de röntgenfoto waargenomen hielspoor niet per se de veroorzaker van voetklachten hoeft te zijn. Het onderzoek liet zien dat ook mensen zonder voetklachten een hielspoor kunnen hebben. Echografie voor voet- en enkelklachten is een vrij nieuwe onderzoeksmethode. Vroeger kon men alleen maar in het lichaam kijken door middel van röntgenonderzoek. Toen men op de röntgenfoto een benig spoor uitgaand van het hielbeen zag, dacht men de oorzaak van de voetklacht gevonden te hebben. Maar wat men dus over het hoofd zag waren de zachte weefsels die de klachten konden veroorzaken.
Echografie en hielspoor
Echografie is uiterst geschikt om een hielspoor aan te tonen, om daarvoor naar het ziekenhuis te gaan en daar een röntgenfoto te laten maken is niet nodig, tenzij de dokter vermoedt dat de pijn in het hielbot zelf veroorzaakt wordt, zoals met een breuk of een groeiende massa in het bot of juist het ontstaan van een gat in het bot zelf. Het voordeel van het beoordelen van een hielspoor met echo is dat beoordeeld kan worden hoe de zachte weefsels direct aangrenzend aan het spoor zich gedragen. Vaak kan daaruit opgemaakt worden wat de onderliggende oorzaak is van de pijn die gevoeld wordt. De hielspoor zelf is vaker het resultaat van een verstoord proces elders in het lichaam.
